Her birimiz sevilmek istiyoruz!“Sen” diyoruz sev beni.
Sevmezsede basimizi yastiga gömüp, bir kac göz yasi döküp hayat devam ediyor diyoruz.
Yinede sevilmek istiyoruz.
Her yeni gün dünden daha farkli sevilmek istiyoruz.
Sevmenin haritasini ciziyoruz beynimizde.
“söyle söyle sev beni, sevmezsen gidebilirsin” diyoruz acimasizca.
Agliyoruz ve gün yeniden doguyor.
Ve biz sevilme arzusundan hic usanmiyoruz.
Soruyormuyuz ki kendimize “ben nasil seviyorum?” diye.
Sormuyorsak nasil olurda her yeni gün farkli sevilme arzusuna kapiliriz?
Diyecegim su sevgili insan, onu bunu birakip icimizden geldigi gibi sevsek ve ´seni seviyorum´ demesek en uygunsuz zamanlarda.
Sahi ´seni seviyorum´ demenin zamani mi vardir hemde uygun bir zamani…
Bilmiyorum dogrusu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder