Su günlerde zihnimi temizleyecek, yüregimi ferahlatacak bir söz ariyorum.Bazen hayat ters yüz olur hangi yüzünde oldugunu bilmezsin, rolünü oynarsin sadece.
Bazen ise söyledigin gercekler, bastiginda ayagini acitan kacil taslari olurlar yürüdügün o yolda.
Yalan söylemen beklenir.
„Yalan gercekleri söylemekten daha iyidir“ der birileri.
Aklin karisir, bilirsin ki yalan batagina giren bir daha cikamaz batikca batar.
Onlarda bilirler bunu, herkesin dürüst olmasini isterler ama sadece isterler.
Biri gercekleri söyledigindede, dürüstlük lügatlarindan silinir.
Kendime „sakin“ la baslayan cümleler kuruyorum.
Sonrada hepsini silip atiyorum.
Beynime cümlelerimi önceden kaydedemem.
Kalbimi her gün saat gibi kuramam ki, nabza göre serbet versin.
Kalbime soruyorum nasilsin diye?
Eh iste diyor.
Dua ediyorum sadece dogrulari söyleyenlerden olmak icin ve kendime
Hz. Fatma gibi bir dost diliyorum, baskalarinin mazeretlerini hosgörüyle karsilayip kabul eden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder