Ögretmenim

Gecenin bir vakti oturup baska birinin hikayesine aglarsin icini ceke ceke
gözyaslarin ip gibi uzar.
Hic bir söz, hic bir ses sarip sarmalayamazgözyaslarina bogulani...
Darmadagin olu verirsin iste.
Anliyorsun degil mi sevgili Okur…
Anlarsin bilirim.
Bilirsin roman okumak agirdir, yazarin kelimeleri arasinda dolasirsin.
Her bir durakta ic cekersin “ ahh” dersin, devam edersin.
Bitecegini bile bile, hizli hizli cevirirsin sayfalari.
Kitap biter, hikaye bir son bulur.
Sen ise oturup her ikisinede aglarsin ve seni ancak roman´nin icinde geziye cikan okurlar anlayabilir.
Bilirsiniz degil mi?
Gözümün nuru dogu her seferinde param parca ediyor beni.
Ben sussam bile icimdeki daktilo´dan sesler geliyor.
Bir ic ceksem...