Icimdeki ses

 Mayis bitsin istiyorum. Bazi aylar uzadikca cekilmez oluyor, mayis`ta öyle bir ay oldu. Ruhumu kararti.

Ben bildiginiz gibiyim.

Dilimde dua.

Elimde kitap.

Yüregimde hüzün.

Aklimda bin hayal.

Hep ayni.

Sonra bu aralar Seyhan geliyor sık sık aklima, belli bir nedeni olmadan.

Onun gibi güclü bir karaktere ihtiyac duyuyorum kimi zaman.

Bir abla gibi kolumdan tutup „Hadi üzülme.“ diyecek.

Benim veremedigim cevaplari o bir bir verecek herkese „Bu kiz ask acisi cekmiyor, bu kiz sadece hüzünlü.“ diyecek.

Seyhan aslinda en cok teyzeme benziyor ve yüregimdeki yerini anlatamam.

Korkarim.

Bu yüzden onu pamuklara sararak simli kutularda sakliyorum.

Ona yazdigim mektubu sakladigim gibi.

Baska...

Bizim sokagin kendisini gece gece korkutanda benim.

Kütüphaneye kitaplari götürmeyi unutanda.

Anneme masum yalanlar söyleyende.

Hepsi bu.

N.