Simdi yapraklar yesil´den sariya dönerken aslinda söyleyecek pek sözüm yok.Hani olur ya bazen sirf karsi tarafi dinlemek istersin, iste öyle bi hal icersindeyim.
Zira bu ara dinlemekten baska birsey yapmiyorum.
Ailemi.
Arkadaslarimi.
Hic tanimadigim insanlari.
Yüzünü görmediklerimi.
Okudugum yazarlari.
Ve beyaz duvarlari.
Dinliyorum.
Yagmur yagiyor.
Rüzgar esiyor.
Ortalik duruluyor.
Eylül, eylül iste.
Yolcu olanlar gidiyor.
Yapraklar sarariyor.
Radyo´da bu sarki caliyor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder