9 Temmuz 2010 Cuma

Mektup

Sevgili sarisin cocuk,
Seni tanimadan sevebilirim, biliyormusun?
Ismini dahi bilmeden, kac yasinda oldugunu sormadan.
Benimle oynarmisin demeden.

Gözlerine bakmam yetiyor.
"Gelirmisin" demem icin seslenmem gerekmiyor yada "Kumdan kaleler" yapalim mi diye.
Gözlerinin icine bakmam yetiyor.

Anliyorsun.
Geliyorsun.
Oynuyoruz.
.Sessizce.

Ikimizden biri gidiyor.
Bu cogunluka sen oluyorsun.
Ben kalelerin arasinda kaliyorum dev bir prenses misali.
Prenses bile diyemiyorum kendime.

Ya sen büyü cocuk yada ben kücüleyim.
Yada...
Bosver, böyle kalalim mühim olan gözlerimize bakmamiz.


Nergis

Hiç yorum yok: