7 Aralık 2010 Salı

Kendime sessizce söylediklerim

Bu gece gülay söylüyor ben dinliyorum.
Gülay ne güzel bir kadin.
Dert dinleye bilecek biri
Anlatsan hic bir seyler sormadan dinleyecek biri.
O konusuncada efkarlanacagin biri.
„Derdimi kimselere anlatmiyorum“ diyoruz ya.
Dertlerimiz nedir ki?
Gecen seneden bu güne ne kadar dertlendik?
Ne kadari gecti ki?
***
Ne cok soru soruyorum degil mi…
Bakmayin bu kadar cok sorduguma karsimda dertlesecek biri olsa sus pus olurum.
Aslinda sessizce cevapliyorum bu sorulari, kimse duymadan.Zira dertlenen insanalara bi garip bakiyoruz ya.
Bu aksam “dertlerimi kimseye anlatmiyorum” diyen kadina,
icten ice “senin ne derdin var ki” dedim.
Iyi ki bunu sessiz söyledim cünkü duydugum an kendimden utandim.Biz aynimiyiz ki, dertlerimizde ayni olsun…
Sarki bitti.

Hiç yorum yok: