Insan büyür ve okula gider.Mezun olur ve büyüdüm der.
...
...ama büyümemisti!Annemin elini tutarak yürüdüm o yollari ilk.
Bu bahcede kostum, düstüm, agladim, güldüm, üzüldüm...
Hayata dair bir cok yenilikeri bu bahcede ögrendim...
Arkadaslarim oldu.
Sonra yine karsilastik ve simdi unuttuk birbirimizi.
Ögretmenlerim oldu, sevdigim ve sevmedigim.
Korktugum!
Titredigim dersler!
Sonra yeni arkadaslar, ögretmenler, siniflar, cigliklar, kalem sesler, notlar, kosusturmaca.
Bitmez dedigim yillar bitti bile.
Galiba 4 ay sonra dank etti artik okuldan ciktigim, arkadaslarimi görmedigim, simit ve ayrani unuttugum, ders calismadigim, "hocam" demedigim, evet okuldan cikmisim.
Koskoca on dört sene bitmis.
Gecen gün yine bu sokaktan gectim, durdum bi baktim.
Bir bir hatirladim tüm herseyi.
Güzeldi.
Iyiki okul varmis.
Ama en cok 4 ay öncesini özledim belkide.
Belkide özlemedim.
Kafam bi dünya!
Uzun lafin kisasi ben ilk bu okulda okudum.
Uzun lafin kisasi ben ilk bu okulda okudum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder