“...içimize söylüyoruz tüm kelimeleri...oysa, kelimeler bile cümle olamıyorlar henüz...”*kimdir bu sözleri söyleyen? diye sordum ona.
“Icim” dedi.
Güldüm.
İcim.
Disim.
Aylar önce aynaya baktigimda “ayni ru gibi oldum” dedim kendime.
İnsanin bir an aynada aslinda tam olarak tanimadigi cok cok uzaktaki birisini görmesi yada onu hatirlatacak detaylarla karsilasmasi, güzel olsa gerek.
Mesela seyhan, teyzeme benziyor. Sarilasim geliyor.
rU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder