9 Mayıs 2010 Pazar

Yesil papuclara mektup


Sevgili Yesil Papuclu Sinek,

Ne kadar özel bir gündü dün degil mi?
Hep aklimdaydin.
Gözüm hep saatteydi.
Sevincini düsündüm.
Mutlulugunu.

Sevdigin birisinin mutlu oldugunu bilmek insana icsel bir huzur veriyor.

Simdi bir cok seyi ögrenmek icin yürüyorsun.
Galiba zor bu yollar, ben onlarin yalancisiyim öyle diyorlar zaten hayatin kolay oldugunu kim söylemis.
Korkuyorsundurda, icinde yabanci bir telas,
basinda agri, bogazina oturmus koca bir dügüm…
Ne söylenir ki böyle zamanda?

Ne zaman akip gecti günler, ne zaman bitti dün bugün?
Hayretler icersinde zamanin arkasindan bakiyorum…
Yaslaniyorum galiba.

Geriye bir cok yesil ani kaldi, degil mi?
Hepimize dokundu o yesillik.
Ben yesile hic bu kadar yaklasmamistim.

Simdi yesil ayakkabilarina bakip hep düne gideceksin.
Bir kez daha yasayacaksin…
Unutmamak icin bir kez daha düsüneceksin, kendi kendine gülüyor bulacaksin seni.

Herkes bir cok nasihat vermistir sana,
benim sana verecek bir nasihatim yok.

Bilmedigim yollari sana nasil anlatirim ki.
Zaten farkli gözlerle bakmiyormuyuz dünyaya?

Sunu biliyorum ki mutluluk her gözde ayni…
Rengi, kokusu, ruhu, sesi…
Her yürege ayni geliyor mutluluk…

Simdi git ve mutlu ol insaAllah.

Sevgiler Nergis

Hiç yorum yok: