19 Ağustos 2010 Perşembe

Düsündümde...

Bugün Sindrellayi düsündüm.
Zor bir hayat`ti yasadigi kötü bir üvey anne ve kiz kardesler, azarlanmalar, asagilanmalar, derin bir hayat mücadelesi..
Ama o yinede mutluydu yada biz öyle algiliyorduk.
Umutluydu. Evet, bir umudu vardi hepimizinde oldugu gibi.
Umutsuz yasar mi ki insan?
Umutsuzluk yakisir mi ki insana?

Zihinlerinde sadece kötülük olan üvey kiz kardeslerin bile bir umudu varken, biz eger olumlu düsüncelere ve duygulara sahibsek neden umutsuz olalim ki öyle degil mi?
Pamuk prenses aklimdasin.

Hiç yorum yok: