Pek ic kemiren bir duyguydu altinci olmak.
Bana „kendini tanitirmisin?“ dediler, gülesim geldi.
Basladim anlatmaya ben Nergis nokta nokta nokta 21 yasindayim ve bu sehirde yasiyorum.
Yirmi bir mi?Kizim sen yirmi ücsün.
Bunu anca evin yollunu tuttugumda algilaya bildim.
Amaaan ne fark ederki ha yirmi bir ha yirmi üc, bu kadar sacma sorunun icinde böylesi yanlis bir bilgi dikkat cekmez ki.
Ben, beni anlatirken icim acidi. Tüm pozitif yanlarimi anlatmaya calistim icten ice sinir olarak.
„Bu böyle olmaz!“ diyerek. Bu böyle olmaz.
Nasil olur diyede düsündüm.
Kimse kendisini dogru kelimelerle ifade edemezki, ben cok güzel yemek yaparim diyemez ki, dimi ama.
Ben hic kavga etmem, kimsenin sacini cekmem, tükürmem, ellerimi hep yikarim. Oldu.
Kimi kandiriyorsunuz siz, ey patronlar?
Isveren ben olsam isteklerim söyle olur:
Sizi anlatan birseyler cize bilirmisiniz?
Is hayatinizda size ilham veren söz nedir?
Bir insan her gün ne yapmali ve ne yapmamali?
Neden calismak istiyorsunuz?
Is hayatindaki hayalleriniz nelerdir?
Eve geldigimde anneme anlattim bunlari, sustu.
„Ben delimiyim?“ diye düsündüm.
Sizin akliniza gelen birseyler var mi?
...gelmiyor mu?Bosverin, Yasari dinleyin nisan ucup gitmeden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder