28 Nisan 2010 Çarşamba

Mektup

Sevgili Kitap „Giderken bana birseyler söyle“

Seni okurken su aci gercekle karsilastim, dogumu bu kadar cok anarken ölümden hic konusmuyor olmamiza sahit oldum,üzüldüm.
Insanlar neden ölümden hic konusmuyorlardi ki?
Korkuyorlar miydi?
Kimden korkuyorlardi ki, ölümden mi Yaraticidan mi?

Su bi gercek ki ölümü konusmaktan kaciyorlardi, „ölüm“ bile demiyorlardi.
Biri öldükten sonra en kisik sesle bi rahmet dilenir ve konu kapanirdi.

Seni okurken birlikte konusuyor gibiydik.
Ben tek basima okumuyordum, biz sohbet ediyorduk.
Iyi geldi bu.
Cok etkilendim, cok düsündüm bir cok soruma cevap buldum.

Bence ölümü konusmak isteyenler seni okumali, cünkü ölümü konusurken kendini hayatin bir cok yerinde göre biliyorsun, inan bana bu cok iyi geliyor.
Farkli Farkli yollara cikiyorsun her defasinda baska bir yolcusun.

…”Insanin yolu hayatta iki seye mutlaka düsüyor, aska ve ölüme.”
Mustafa Ulusoy

Sevgiler Nergis

Hiç yorum yok: